Wirtualny Sejm po 2005 roku

Kajetan Kurka

O ustanowieniu obozów pracy.
Ustawa z 2006 roku

Rozdział I
Art.1. W Polsce dopuszcza się istnienie obozów pracy, jako alternatywnego sposobu odbycia kary za przestępstwa nienaruszające w sposób radykalny dobra publicznego i spokoju społecznego.
Art. 2. W obozach pracy kara może być odbywana wyłącznie za zgodą skazanego, lub na jego wniosek.
1) Skazany może w trakcie procesu wyrazić chęć odbywania pracy w obozie pracy. W tym przypadku o zasądzeniu takiej formy odbywania kary decyduje sąd.
2) Skazany może podczas odbywania kary w więzieniu lub zakładzie poprawczym złożyć wniosek o przeniesienie do obozu pracy. W taki przypadku wniosek rozpatruje dyrektor więzienia i sąd.
3) Skazany z obozu pracy może zostać odesłany do więzienia na własną prośbę, lub decyzję sądu w przypadku łamania zasad i regulaminów obowiązujących w obozach pracy, ogólnej niesubordynacji, lub w przypadku orzeczenia przez lekarzy niezdolności do dalszej pracy.
Art. 3. W obozie pracy skazany może odbywać darmowe kursy zawodowe, o ile odpracuje ich koszt..
1) Jeżeli niemożliwe jest odpracowanie całości kosztów kursu skazany może poprosić o przedłużenie obecności w obozie pracy, bądź wystawienie rachunku, na nieodpracowaną jeszcze wartość, który jest zobowiązany spłacić w ciągu czasu zarządzonego przez kierownictwo obozu.
2) W obozach istnieją Placówki Kształcenia, które wystawiają świadectwa ukończenia kursów zawodowych.
Art. 4. Pieniądze za wykonaną pracę w obozie pracy przeznaczane są na utrzymanie socjalne skazanego, jego ubezpieczenia społeczne i jego pensję.
1) Pensja może zostać wypłacona w postaci obligacji skarbu państwa, o ile skazany wyrazi zgodę.
2) Pensja liczona razem z wydatkami na utrzymanie skazanego i ubezpieczenia społeczne nie może być niższa niż 80% płacy minimalnej.
Rozdział II
Art.5. O ilości i umiejscowieniu obozów pracy decyduje minister odpowiedni do spraw wewnętrznych w drodze rozporządzenia.
Rozdział III
Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.